Tuesday 8 April 2014

Bila orang tak suka

Situasi 1:

Pernah tak rasa one day tu kau memang teringin sangat nak luahkan apa yang kau rasa. 
Luahan kau hanya sekadar apa yang kau rasa tanpa tuju kepada siapa-siapa. 
Tetapi luahan itu mendapat sambutan yang menggalakkan apabila terlalu ramai kaki latah. 
Ibarat cubit peha kanan peha kiri terasa kepada mereka. 
Luahan hanya sekadar luahan bukan cacian atau kejian yang dilemparkan. 
But luahan itu telah mendapat pelbagai cacian kejian malah disebarkan kepada makhluk-makhluk lain yang hatinya tak tahu bagaimana nak digambaran. 
Sedangkan selama ni kau tak pernah bersuara. 
Hanya sekali bersuara sahaja ibarat beribu lontaran peluru dilemparkan kepada kita. 
Apa yang kau rasa sedangkan kau tak caci orang. 
Malah kau senyap tidak berkata apa. 
Tetapi orang masih lantang bersuara seolah-olah kau sampah yang sangat hina. 
Sampah yang tak layak berada di bumi Allah. 
Sedangkan orang lain menghina hasad dengki disokong, dijulang ibarat sebuah piala kemenangan. 
Namun kau hanya sampah yang tinggal masa untuk dilupuskan.
Tanpa henti orang melemparkan segala kata-kata.
Tanpa henti orang mengadu domba tentang kau.
Sedangkan kau hanya duduk diam bersahaja.
Tidak terusik sekalipun.
Jadi siapakah yang terasa.
Siapakah yang melebih-lebih.
Dan siapakah yang cepat melatah apabila ditegur.


Situasi 2:

Kita boleh lihat.
Tapi kita tak berani berkata.
Kau ada kumpulan menyokong kau.
Tapi kau tak tahu kumpulan itulah yang memijak kau jua.
Kau ramai penyokong.
Namun penyokong itulah yang menyiram kau ke dalam lembah yang hina.

Fikir-fikirkanlah.
Hari ini mungkin hari kau.
Hari ini mungkin kau menghina orang.
Hari ini mungkin kau mencaci orang.
Hari ini mungkin kau berkumpulan.

Sedarlah. 
Tak semua hari ini itu akan kekal dalam hidup kau.
Hari ini yang kau lakukan pada dia mungkin berlaku pada engkau.
Hari ini kau berkumpulan mungkin hari esok kau bersendirian.
Dunia tak kejam.
Tetapi kitalah manusia yang sebenarnya kejam.



No comments:

Post a Comment